شعر فارسی

1. چشمه و سنگ

چشمه و سنگ

جدا شد یکی چشمه از کوهسار / به ره گشت، ناگه به سنگی دچار

    به نرمی، چنین گفت با سنگ سخت: / «کرم کرده، راهی ده، ای نیک بخت

                                          گران سنگ تیره دل سخت سر / زدش سیلی و گفت: « دور ای پسر

نجنبیدم از سیل زورآزمای / که ای تو، که پیش تو جنبم ز جای؟»

 نشد چشمه از پاسخ سنگ، سرد / به کندن در استاد و ابرام کرد.

چ بسی کند و کاوید و کوشش نمود / کز آن سنگ خارا رهی برگشود

برو کارگر باش و امیدوار / که از یأس، جز مرگ، ناید به بارگرت پایداری است در کارها / شود سهل، پیش تو دشوارها

1.1. تمرین یک

تمرین مربوطه را انجام بده

1.2. تمرین دو

تمرین مربوطه را انجام بده.

1.3. تمرین سه

تمرین مربوطه را انجام بده

1.4. تمرین چهار

تمرین مربوطه را انجام بده